بررسی رابطه ویژگی‌های شخصیتی و هوش معنوی با رضایت از زندگی در کارکنان یک شرکت صنعتی در استان ایلام

مقدمه: یکی از شاخص­های بهداشت روانی میزان رضایت از زندگی است. مراد از رضایت از زندگی، نگرش فرد، ارزیابی عمومی نسبت به کلیت زندگی خود و یا برخی از جنبه­های زندگی همچون زندگی خانوادگی و تجربه آموزشی است. هدف:پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه­ ی ویژگی ­های شخصیتی و هوش معنوی با رضایت از زندگی در کارکنان یک شرکت صنعتی در استان ایلام انجام شد. مواد و روش­ ها: در این پژوهش که در سال 1393 اجرا شده است، تعداد 115 نفر از کارکنان آن شرکت به صورت در دسترس انتخاب شدند و 3 پرسشنامه­ ی ویژگی­های شخصیتی، هوش معنوی و رضایت از زندگی را تکمیل نمودند. طرح پژوهش از نوع همبستگی است که در زمره تحقیقات توصیفی قرار می­گیرد و داده­ های پژوهش با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ­ها: یافته ­های پژوهش نشان داد که کارکنان با روان ­رنجوری پایین ­تر، رضایت از زندگی بالاتری دارند. همچنین کارکنان با برون ­گرایی بالاتر،  توافق­ پذیری بالاتر، وجدان بالاتر و هوش معنوی بالاتر، رضایت از زندگی بیشتری دارند. بالاترین ضریب همبستگی مربوط به برون­ گرایی است (r=0/64) که در تحلیل رگرسیون نیز مهم ترین متغیر پیش ­بین رضایت از زندگی در این پژوهش می­باشد. بین تجربه ­گرایی و رضایت از زندگی رابطه ­ی معنی­ داری یافت نشد  (P>0/05). ضرایب تحلیل رگرسیون با روش ورود ­مکرر برای ترکیب­ خطی متغیر­های ویژگی­ های شخصیتی و  هوش معنوی با رضایت از زندگی در سطح کمتر­از 0/01 معنی­ دار بود. بحث و نتیجه­ گیری: با توجه به یافته­ های پژوهش می ­توان نتیجه­ گیری کرد که اصلاح و تعدیل صفات شخصیتی افراد و نیز افزایش هوش معنوی آنها می­ تواند باعث افزایش رضایت از زندگی آن ها گردد.